De winter door…… donkere dagen….
Voor sommigen een heerlijke tijd om te cocoonen. Voor anderen het moment om helemaal in de flow te geraken en te genieten van het mooie dat op hun pad komt. Voor sommigen ook een periode van verstillen… opgesloten geraken in negatieve gedachten met bijhorende gevoelens van verdriet, pijn. Niet vervulde behoeften, vergelijken met anderen en dan denken Ik ben waardeloos… ik ben niet de moeite waard…. Ik hoor er niet bij….
Erbij horen in deze context gaat verder dan een welbepaalde groep mensen. Het gaat vermoedelijk over een groep fundamentele behoeften zoals veiligheid, steun, erkenning, liefde.
Op sommige momenten kan het ontzettend pijnlijk zijn maar ons lijden is meestal het gevolg van onbewuste pogingen om deze pijn te vermijden. Elk van ons heeft een eigen strategie om dit te doen. Enkele vaak voorkomende strategieën om de emotionele pijn te compenseren zijn:
- Zich voor zoveel mogelijk dingen afsluiten en het leven zo beperkt als mogelijk in de hand proberen te houden
- Zich vooral focussen op anderen en hun behoeften en daar aandacht en zorg voor dragen
- Anderen charmeren en hen vertellen wat ze graag willen horen om er op die manier bij te horen
- Zich onkwetsbaar opstellen, doen alsof ze alles onder controle hebben
- Zich willen onderscheiden door prestaties, vaardigheden, rijkdom, opportuniteiten… om zo het beeld te geven dat het prima met je gaat!
Jammer genoeg werkt geen van al deze strategieën om je fundamentele behoeften te vervullen. In tegendeel, wanneer ze escaleren triggeren ze het tegenovergestelde bij anderen waardoor het lijden alleen maar toeneemt.
Hoe kan je uit deze vicieuze cirkel geraken? Gelukkig zijn er heel wat mogelijkheden die een verandering kunnen betekenen. Enkele mogelijkheden die ik toepas, met vallen en opstaan:
Aandacht en helderheid
Eerst en vooral probeer ik te observeren wat er in mij gebeurt en wat ik mezelf vertel ! Ik voel mijn mijn en verdriet en probeer er met enige afstand naar te kijken, zonder het te willen wegduwen of te rationaliseren. Ik observeer mijn gedachten zonder er helemaal in mee te gaan. Ik word zo observator van mijn gedachten. Deze helderheid brengt me meestal bij de conclusie dat wat ik denk niet deugdzaam voor me is. Het is een soort ontwaken!
Is het waar?
De vier vragen van Byron Katie zijn een enorme steun voor me om tot deze helderheid te komen. Ik onderzoek mijn gedachten en stel me de eenvoudige vragen:
Is mijn gedachte waar? Hoe kan ik zeker zijn dat mijn gedachte voor 100% waar is? Hoe reageer ik als ik die gedachte geloof? Wie zou ik zijn zonder deze gedachte?
Welke stem klinkt het luidst in mezelf?
Een andere manier die ik tegenwoordig gebruik is Voice Dialogue. Ik maak eerst een onderscheid tussen mezelf en al mijn gedachten en oordelen. Vervolgens laat ik eerst die stem aan het woord die me het meest vertrouwd is. In mijn geval is dat de Pleaser die zich voortdurend aanpast en zich vooral bezig houdt met wat andere willen. Vervolgens geef ik het woord aan een verstoten stem in mezelf. Die stem die er eigenlijk niet vaak mag zijn uit angst om geen liefde te krijgen (lees: verdienen). Deze stem vertelt me vaak waar ik kracht en energie uit kan halen. Beide stemmen zijn er om zorg voor me te dragen.
Door tenslotte de twee stemmen goed te beluisteren heb ik later de keuze om gedachten, reacties en acties te bepalen. Zonder dit bewustzijn is keuze erg beperkt en wint steeds de luidst roepende stem.
Steun en waardigheid
Dit ontwaken kan me vervolgens helpen door er met liefde en mededogen naar te kijken. Door echt contact te maken met de onvervulde behoeften van erkenning, gezien worden en liefde los te koppelen van wat ik mezelf erover vertel in een bepaalde context kan ik contact maken met de schoonheid van die behoefte die leeft in mezelf! Ik kan niet iets opmerken als het niet ergens in mij leeft, waar ik me nu voor afsluit! Liefde en erkenning leven in mezelf!
Vanuit een ruimer perspectief gezien bestaat er niet zoiets als liefdevol of liefdeloosheid. Dit duale denken ontstaat vanuit een overtuiging dat je iets verdient of niet. Deze gedachte veroorzaakt veel van ons lijden, zeker wanneer we onszelf gaan vergelijken met anderen.
Wanneer je een diep vertrouwen hebt dat er liefde leeft in elk van ons en dat wij allen de moeite waard zijn om van te houden kan je je gedachten halt houden en je reacties in de richting leiden van meer wijsheid en mededogen.
Is daarmee de winter voorbij? Neen, zeker niet! Gedachten komen en gedachten gaan. Verdriet komt en verdriet gaat. Gewaarzijn verschijnt en verdwijnt. Telkens vallen… en weer opstaan. Zo werkt het alvast bij mij.
En al die tijd voel ik dat ik leef, dat er bloed door mijn aderen stroomt. Ervaar ik geluk en gun ik mezelf het voorrecht om ook verdriet en pijn te voelen en te transformeren.
